Musikoterapia interbentzio terapeutiko mota bat da, musikaren bidez egindakoa. Osasun mailak hobetzeko helburuarekin, eragin nahi du esparru orokor guztietan: fisikoa, emozionala, mentala, soziala, estetikoa eta espirituala. Zehazki, bilatzen diren hobekuntzak arlo hauetan: funtzio kognitiboa, gaitasun motorrak eta sozialak, emozioen garapena eta oro har bizitza kalitatea. Oinarri zabala dauka literatura zientifikoan, hala nola psikoterapian, biomusikologian, musika teorietan, psikoakustikan, integrazio sentsorialean eta musikologia konparatiboan, besteak beste.
Indikazioak hainbat osasungilek egin ditzakete: medikuek, psikologoek, terapeuta okupazionalek edo fisikoek. Teknikak, azkenik, askotarikoak dira ere bai: garapen-lanak behar bereziak dituzten pertsonekin, abestiak idatzi eta entzun oroimena eta orientazioa lantzeko adinekoekin, erlaxazio-lanak eta erritmo-entrenamendua errehabilitazio fisikorako iskemia zerebrala duten gaixoekin.
Islamiar Urrezko Aroan, bestela, Al Farabik musikari buruzko liburu ezaguna idatzi zuen, "Kitab al-Musiqa" ("Musikaren liburua"). Arte mota honen eragin terapeutikoak izpirituan aurkezten zituen, besteak beste.
Gaur egun badakigu zehatzago zeintzuk diren eragin positibo horiek Alzheimer eta Parkinsonen gaixotasunetan, depresioan eta fase aurreratuan dauden asaldura neurologikoetan.
Umeengan, teoria batzuen arabera musikak eragin positiboak ditu haurdunalditik bertatik. Haurraren garapenean, lagunduko die frustrazioa pairatzen ikasteko, emozioak identifikatzeko eta adierazteko gaitasunak hobetzeko. Autismo kasuetarako ere erabligarria izan daiteke. Eta nerabeengan aldarte asaldurak daudenean, depresioa eta desoreka bipolarra batik bat.
Helduengan bestela kardiopatia iskemikoan onuragarria izan daiteke gaixotsaun koronarioan, baina bereziki erabilgarria baldin bada arlo batean hori Neurologiarena da: Istripu zerebrobaskularrak (IZB), Alzheimer eta dementzia beste mota batzuk, amnesia eta afasia sintomak daudenean. Psikiatrian, eskizofrenia eta depresioa dira indikazio nagusiak.
En
música, un riff es
una frase que se repite a menudo, normalmente ejecutada por la
sección de acompañamiento. Un ejemplo de riff en
la música rock es
la introducción de guitarra deDeep
Purple en
«Smoke
on the water».
En la música
clásica,
un ejemplo de riff se
encuentra en el Bolero
de Ravel.
En este contexto, su equivalente es el ostinato.
Así
al término riff se
le puede llamar como una frase musical, distinguible y que se repita
a lo largo de la pieza, diferenciándose así del solo,
que es donde el artista explota sus habilidades, por lo cual no se
repite durante la canción.
Muchos
músicos de rock usan la palabra riffcomo
un sinónimo de "idea musical".
“Smoke
on the water”Deep purple
“Higway to hell” Angus Young
“Satisfaction”
The Rolling Stones
“Entre
dos tierras” Héroes del silencio.
"Satisfaction" The Rolling Stones (1965)
Musikaren funtzioak
Kultura guztietan manifestaldi
musikalak daude. Musika dago elkartuta gizakiarekin, eta askotan modu
bat da taldearen edo gizakiaren gertaera inportanteak adierazteko.
Horregatik bere funtzioak desberdinak dira:
Errekreatiboa: entretenitzeko.
Emozionala: bakoitzaren emozioak
eramateko bide bat da. Batzuetan tentsioak arintzeko. Musikak
sentimenduak suspertzen ditu, adibidez inauterietan Brasilen.
Estetikoa: Parte hartzeak musika
jardueretan edo bakarrik entzuteak plazer intelektuala edo
sentsoriala ematen dio gizakiari.
Komunikatiboa: Musika hizkuntza
unibertsala da. Lekuaren arabera edo kulturaren arabera ñabardura
desberdinak ditu. Modu honetan Mozarten sinfonia batek zentzu
desberdina izango du guretzat edo Borneoko biztanle batentzat.
Sinbolikoa: elkartuta dago
gizartearen eduki sakonekin,esterako, kulturarekin, ideia
ideologikoekin, erlijiosoekin, etab. Horregatik, oso desberdina da
zelan erabiltzen dugun musika mezatan ala publizitatean.
Integratzailea: musikak balio du
baloreak indartzeko eta taldeari estabilitatea emateko.
Aztertu doinu hau ezaugarri nagusiak adierazten. Zein funtzioa du?